宋江把司姜扔在地上转身就飘走了,鲁智深则摆出盘坐的姿势开始唱《往生咒》:南无阿弥多婆夜(ná mó ā mí duō pó yè)
哆他伽多夜( duō tā qié duō yè)
哆地夜他(duō dì yè tuō)
阿弥利都婆毗(ā mí lì dū pó pí)
阿弥利哆(ā mí lì duō)
悉耽婆毗(xī dān pó pí)
阿弥唎哆(ā mí lì duō)
毗迦兰帝(pí jiā lán dì)
阿弥唎哆(ā mí lì duō)
毗迦兰多(pí jiā lán duō)
伽弥腻(qié mí ní)
伽伽那(qié qié nuó)
枳多迦利(zhǐ duō jiā lì)
娑婆苛(suō pó hē)
鲁智深专心致志地唱着《往生咒》,却丝毫没有注意到一只龇牙咧嘴的小猴子冲着他流口水,也没有注意到躺在地上的司姜的眼皮地上眼珠子也在时不时地转动着。
三遍唱罢,鲁智深才睁开眼睛,却被龇牙咧嘴的小猴子吓了一跳:“你干什么?”